Aste
hauetan zirikiña projektuaren gainean lan egiten aritu naiz HH5D-ko
gelan.Umeekin egon naizen bitartean korroa antolatzen,letrak ikasten,asteko
egunak ikasten,arbelean dagoena irakurtzen eta ulertzen,hezurren izenekin…aritu
gara.Korroan bertan ume nahikotxo direnez haien txanda errespetatzea kontrolatu
eta irakatzi behar da.Jardueren bitartez irakurtzen,idazten…ikasi dute,baita
ere haien gauzak jartzen eta batzen.
Baina
korroan nengoen bitartean konturatu naiz 27 umeri laguntzea ez dela batere
erreza.Askotan gauzak botata usten zituzten eta nik jasotzen laguntzen nien
baita letra edo zenbaki batekin zailtasunak eta dudak argitu eta horrela
konturatu nintzen nire laguntzari esker maisuarekin bezain ondo ikasi dezaketeela.Gainera,oso
sentiberak dira eta konturatu gabe eeguna alaitzen didate.Maitasunarekin
frogatu dugu irakatsi ahal dela eta baita era dibertigarri eta entretenigarri
batean.
Jaso
ditut motatako sentimendu asko baina batez ere amodioarena.Harrigarria da nola ume
batek zu ezagutu gabe haien konfiadantza
guztia ematen duten.Niretzat hori garrantzi handikoa da,eta beraei esker nik
ere asko ikasi dut ikasketen aldetik.Baloreak,haien arteko tratuak ederrak dira
naiko inuxenteak direlako eta haien barreekin dena posible dela ikusi
dezakegu.Tokatu zaidan klase hau asko maite nau eta nik ere.Esperientzia hauek
asko guztantzen zaizkit,laguntzeaz gain haiek
asko laguntzen dutelako konturatu Gabe.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina