Nerea Linazaren esperientzia

Ni DBHko ikaslea naz eta aurten Zirikiña proiektua hasi dogu, bertan DBH 4ko ikasleak HH, LH edo idazkaritzan laguntzen dogu. Niri, lehen hezkuntzako lehenengo mailan tokatu jat. Umeak ondino txikitxuak dira aurte euren lehenengo urtea da ta lehen hezkuntzan.

Goizero heltzean umeekaz berbetan eta jolasten egoten naz irakaslea etorri arte, datorrenean otoitza, dan eguna jarri panelean, zelako eguraldia dagoan, menua irakurri eta idazkaritzara deitzen dabe. Hori egin ostean irakasleak astean zehar egindakoa galdetzen deutse eta horren inguruan egiten dabe lan umeak, ni umeak motibatzen, laguntzen,  zalantzak argitzen ahalegintzen naz, azaltzen deutsedan guztia ulertu daien. Klasean umeak eskua altxatzen daben guztietan eurengana hurbiltzen naz ariketa edo eginbeharrekoa azaltzera.

Benetan gustora sentitzen naz klasera sartzean, eurentzako beste irakasle bat nazalako, eta ondino gaztea nazanez hurbilago sentitzen nabelako, horregaitik jatortaz beti, edozer kontatzera, erakustera, euen interesak eta gustuak kontatzen deustiez eta nik eurekaz horren inguruan egiten dot berba. Asko eta batez be neskak, klasera sartu orduko besarkatzera jatortaz, mutilak gogorragoak dira baina hala eta guztiz be nigaz gustora dagozala ikusten dot. Beti dagoz egiten dodanari adi, eta begiratzen dodazanean beti dagoz prest irribarre bat egiteko, poztasuna adieraziz. Irakasleekaz be oso gustora nago, oso jatorrak dira nigaz eta klasean laguntza behar badot beti dagoz laguntzeko prest, zalantzaren bat badaukat argitzeko. Orokorrean, benetan gustora noa klasera.