Iaz
bezala, aurten be laugarren mailako ikasle guztiok erlijio eta etikako Zirikiña
proiektuan parte hartu dogu. Honen helburu nagusia umeekaz egotea eta
honeek laguntzea da. Horregaitik, ikasleok haur eta lehen hezkuntzako klaseetan
zehar banatu gara bertako irakasleak laguntzeko.
Ni lehen
hezkuntzako 4E taldera noa martitzenero Ainhoa andereñoari gaztelera emoten
laguntzera. Normalean, ni ikasleen zalantzak argitzen ibilten naz, eta nahiz
eta hasieran arraro sentitu, egunak pasatu ahala gustua hartu neutsan.
Lehenengo
egunetan, ez nekian oso ondo zer egin behar neban eta lan gehiena Ainhoak
egiten eban. Hau ez zan izan lehen klaseetan euki neban arazo bakarra: ez
nekizan umeen izenak. Honek lelokeria dirudien arren, arazo honen erruz momentu
deserosoak euki dodaz, umeei hitz egiterakoan adibidez. Egunak pasatzen ziran
neurrian, konfiantza eta niganako segurtasuna hartzen joan nintzan, eta honeri
eta umeen eta irakaslearen harrera onari esker, martitzenero goiko eraikinera
irribarrea ahoan daroadala joaten naz.
Proiektu
honeri esker, gaztelerako zenbait gauza ikasteaz aparte, umeekaz zelan egon be
ikasi dot. Gainera, orain badakit zelangoa dan irakaskuntza mundua eta
irakasleak ulertzen hasi naz, momentu honetan klaseak emotea zer dan dakidalako.
Halanda be, honetaz guztiaz aparte, eta nire eritxiz garrantzitsuagoa dana,
lagun barriak egin dodaz: 4Eko ikasle bikainak.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina