Garikoitz Marcos

Aurten, beste urte batzuetan bezala, zirikiña prioektua egin da ikastolan. Honetan, 4.DBHko ikasleak lehen hezkuntza eta haur hezkuntzara goaz astero klase bat edo zerbitzu bat eskaintzera, adibidez idazkaritza.

Hasteko, lehenengo egunean lotsa gehiago sentitzen duzu baina berehala moldatzen zara, 10 minututan zaude klasea ematen maisu bat bezala. Umeei ezta ez zaie kostatzen ia ezer moldatzea zure presentziara. Halaber, hori alde batera utzita ederki sentitzen zara klasea ematen eta umeak errespetatzen zaituztela ikusten. Aurkezpen bat egiten ari direnean, esateko, eta zuk ebaluatzen ari zarela ikustean ondo egiten saiatzen direla ikustean sentsazio oso ona daukazu.

Maisu edo andereño baten lana nola den ikasten duzu eta bere paperan jartzen zara eta klase bat irakasle baten puntutik ikustean gauza asko aldatzen dira. Adibidez, “Bakarrik ari nintzen gauza bat galdetzen” aitzakia lerdoa iruditzen zaizu zuk ikusten duzuna jendea hitz egiten delako. Horretaz aparte, lana egin behar duzun lan bat da, lehen hezkuntzan gutxienez, ez dakidalako nola den haur hezkuntzan edo bigarren hezkuntzan, baina merezitzen du.

Lanak edo azterketak zuzendu, klase eman, umeak lagundu… eta beste gauza asko egin ditut urte honetan. Nire gustukoena: umeak lagundu. Zuregana joaten direnean galdera batekin edo deitzen zaituztenean zerbait galdetzeko eta ez irakaslearengana ulertzen duzu. Zu irakasletzat daukate.

Urte honetan asko ikasi dut eta oso ondo sentitu naiz proiektu honetan zehar baina gauza bat argi dago: hurrengo urtean errepikatu nahi izango banu galdetuz gero, baietz esango nuke dudarik gabe.